Frans van den Boom: “Vooral voldoening bij jezelf als je weer een tuintje mooi hebt gemaakt.”
“Je moet er zin in hebben om als vrijwilliger bij anderen hun tuintje in orde te maken. Anders werkt het niet”, is de mening van Frans van den Boom. Hij ervaart steeds opnieuw heel veel tevredenheid als er weer een voor- of achtertuintje klaar is.
Tekst en beeld Evert Meijs
Het is heet. De temperatuur ligt boven de dertig graden en in de verte komen donkere wolken richting Valkenswaard. Frans van den Boom (1938) zit buiten. Niet voor de eerste keer, want hij is door de zon inmiddels bruingebakken. Op de tuintafel staat een radiootje op zonne-energie. Hijzelf zit aan een pilsje en er is op tafel nog plaats voor een grote petuniaplant. De binnentuin ligt er piekfijn bij. Frans heeft er verstand van: enkele bloembakken heeft hij vandaag zelfs in de garage gezet vanwege vermoedelijke hagelbuien.
Gedurende vijf jaar is Frans ziek en heeft geen enkele zin om iets te ondernemen. Op het einde van deze zwarte periode begint hij voor het eerst schoorvoetend in zijn eigen tuin te klussen. ’s Avonds geeft hem dit een totaal ander gevoel en hij is tevreden over zijn eerste stappen. Hij bouwt zijn werkjes beetje bij beetje op en pakt op den duur in en om zijn huis alles aan. “Ik was zó blij dat ik die donkere tijd achter me had gelaten en actief werd in mijn eigen tuin.”
Eenmalig twee uurtjes
Zo’n anderhalf jaar geleden staat er een oproep in de krant van Cordaad Welzijn, voor tuinmannen. Frans: “Er stonden op de foto twee dames, waaronder Ella van Cordaad Welzijn. Zij riepen mensen op om samen een tuingroep op te richten.” Het doel is om mensen te helpen die geen tuinman kunnen betalen en hun eigen tuintje niet meer kunnen verzorgen. Het artikel is volgens de gastheer zo goed opgezet, dat het voor hem duidelijk is: hier moet geholpen worden, want hij houdt ervan om anderen te laten meeprofiteren van zijn hobby als tuinier.
Het is de bedoeling om éénmalig in ongeveer twee uur een tuintje bij te werken en dan weer te vertrekken. “Ook zouden we de mensen door ons voorbeeld moeten stimuleren om het in het vervolg toch zelf te proberen.” Ella is blij met Frans als kandidaat-vrijwilliger en na een instructiebijeenkomst met alle andere zes ‘sollicitanten’, vooral dames, gaat Frans van start.
Onze informant ziet deze vorm van hulp als een kleinigheid, vooral ook omdat het om bescheiden tuintjes gaat. Frans werkt heel graag in de tuin en haalt veel voldoening uit het werken met planten en het mooi maken van een tuintje. Zwaar werk komt er niet aan te pas, volgens hem. Er hoeven geen bomen te worden gezaagd. “Ik ben geen 18 meer, hè.” Hij heeft er veel voor over om een tuin netjes te laten zijn en is een graag geziene klant bij het tuincentrum om voor zichzelf of voor anderen bloemen, planten of struiken te kopen als dat gewenst is. Zijn vader blijkt in Eindhoven jarenlang gewerkt te hebben bij de plantsoenendienst en zijn zoon is hovenier bij een Valkenswaards bedrijf. “Daardoor ben ik wellicht wel beïnvloed.”
Telefoonapp
Tijdens een bijeenkomst van de vrijwilligers, vorige maand, zegt één van de coördinatoren terloops tegen Frans: “We zouden eigenlijk wat uitbreiding moeten hebben. Er zijn nu twee heren en twee dames. Zou je willen meewerken aan een interview om meer tuinmannen of -vrouwen te werven? Jij kunt goed vertellen wat het allemaal inhoudt.” Frans gaat akkoord en zegt: “Ik maak dat wel.”
Dan brengt Diny heerlijke frisdrank naar buiten. Zij is volgens Frans een echte Valkenswaardse, van de bekende familie van Nolleke Maas, de schilder. Hij vertelt met verve dat de Cordaad-tuinmannen een tuinonderhoud-app op hun telefoon hebben om met elkaar te communiceren. Zodra Ella een aanvraag heeft voor een tuin, kijkt ze eerst of die in aanmerking kan komen voor de vrijwilligers. Dan vraagt ze via de app wie wil en wie kan. “Mijn collega Rob pakt heel veel aan. En ik doe ook het nodige. Als de groep wat groter is, is het natuurlijk voor iedereen wat rustiger en kunnen meer aanvragen worden gehonoreerd.”
Frans onderstreept nogmaals hoeveel voldoening je kunt halen door te werken bij mensen met een kleine tuin. “Zij zijn zó blij! Ze hebben er die kleine vergoeding graag voor over. Meestal vragen ze op het einde of we terug willen komen, maar dat doen we dus niet. We laten alles centraal gecoördineerd lopen via Ella van Cordaad Welzijn.”
Maaimachine
De vergoeding blijkt € 2,50 per half uur te zijn, bestemd voor de vrijwilliger zelf. Frans is blij dat hij altijd zelf kan bepalen of hij tijd neemt voor een tuintje, of niet. “Het beperkt zich bij mij tot twee à drie tuintjes per maand”, aldus Frans, die benadrukt dat het maximum per tuintje twee uur is. Standaard neemt hij altijd zijn eigen gereedschap mee. Voor een grasmaaier kan hij altijd wel bij iemand anders terecht.
Het is klip en klaar: een tuintje een beurt geven van maximaal twee uur geeft ontzettend veel voldoening. Frans: “Het werkt trouwens van twee kanten: voor degene die je helpt en degene die de tuin doet. Als je naar huis gaat krijg je een fijn gevoel omdat je mensen hebt kunnen helpen.”
Cordaad Welzijn hoopt dat dit artikel ertoe bijdraagt dat belangstellenden zich zullen melden via 040-2046614.
